Jest to, przewodnik po Polsce, ale nietypowy, bo po miejscach mało znanych bądź w ogóle nieznanych, o których istnieniu się wie, jeśli akurat mieszka się w pobliżu...Polska znana i mniej znana to sporo historii i fachowych opisów architektury, czy malarstwa (nic dziwnego - przecież Autorka jest historykiem sztuki), ale także liczne opowieści, legendy, anegdoty czy rozmowy z mieszkańcami. I, oczywiście, mnóstwo niepowtarzalnych zdjęć. Jest to niewątpliwie przewodnik wyjątkowy i - oby okazał się użyteczny nie tylko podczas wakacyjnych wojaży!Autorka zaprasza do poznawania Polski z zupełnie innej strony.

Od Suwałk po Gliwice, od Szczecina po Lublin, samochodem, pieszo, kajakiem. Już po raz drugi będziemy wraz z Elżbietą Dzikowską przemierzać Polskę, ale znów nie tę znaną z przewodników i reklam biur podróży, tylko tę rzadko odwiedzaną, zapomnianą i - jak się okazuje - niedocenianą. Będziemy mieć do wyboru liczne szlaki - a to z cegły i kamienia, a to polichromii, a to templariuszy. Przejdziemy suchą nogą przez Morze Czerwone, odkryjemy kilka zrujnowanych pałaców w okolicach Stargardu, posiedzimy przy ognisku nad Wigrami, dowiemy się, co porabiali w Polsce znakomici kompozytorzy Karol Maria von Weber i Franciszek Liszt."Polska znana i nieznana II" to kolejny przewodnik pełen nie tylko rzetelnych informacji, ale i opowieści. Zarówno tych z przeszłości, jak i zupełnie współczesnych. Historie tragiczne przeplatają się tutaj z zabawnymi. Zatem jeśli nie mają Państwo pomysłu na wakacyjne lub choćby weekendowe wypady - warto sięgnąć po tę książkę i poszukać w niej podpowiedzi. Z pewnością coś się znajdzie.ELŻBIETA DZIKOWSKA (urodzona w Międzyrzecu Podlaskim) - historyk sztuki, sinolog, reżyser i operator filmów dokumentalnych, podróżniczka,autorka wielu książek, programów telewizyjnych, audycji radiowych,artykułów publicystycznych oraz wystaw sztuki współczesnej. Wraz z mężem, Tonym Halikiem, zrealizowała około 300 filmów ze wszystkich kontynentów dla Telewizji Polskiej oraz prowadziła cieszący się dużym zainteresowaniem podróżniczy program telewizyjny "Pieprz i wanilia".

Polska znana i mniej znana - to już III część historii i fachowych opisów architektury czy malarstwa, legend i anegdot, które odkrywa znana polska podróżniczka Elżbieta Dzikowska. Tym razem ukazuje ona nam nieznane zakątki naszego kraju, takie jak: Kamień Pomorski, Inowrocław, Sulejów, Boguszyce, Radom czy Binarów jako klejnot Małopolski.

Oto po raz kolejny wyruszamy z Elżbietą Dzikowską na zwiedzanie Polski.Najpierw - Dolny Śląsk. Dowiemy się między innymi, gdzie tworzył "śląski Rembrandt", skąd w Chełmsku Śląskim wzięło się Dwunastu Apostołów i czemu służyła zapadnia pod łożem królewskim oraz Studnia Niewiernych Żon na zamku Czocha. Potem - Mazowsze śladami rodu Krasińskich. Odwiedzimy znaną z pewnego burzliwego romansu Opinogórę, w Płocku wejdziemy do jedynej na świecie katedry mariawitów, a w Węgrowie sprawdzimy, co w lustrze Twardowskiego zobaczył król Zygmunt August. Stamtąd udamy się jeszcze dalej na północ: do Pelplina, gdzie znajduje się najdroższa księga świata, czyli oryginalna Biblia Gutenberga, i do wsi Odry, gdzie spróbujemy zgłębić tajemnice kamiennych kręgów. Przepłyniemy kajakami przez Kaszubskie Morze, a pomorski szlak zaprowadzi nas przez ,,krainę w kratkę" aż do Wolina. A po drodze, jak zwykle, będziemy zatrzymywać się w różnych miasteczkach i wioskach, aby oglądać zabytki, o których istnieniu zazwyczaj nie mieliśmy pojęcia...Jak wszystkie poprzednie tomy, ,,Polska znana i mniej znana IV" to spora porcja fachowej wiedzy, ale też legendy, historie i ciekawostki, których próżno szukać w internecie. To ciekawa i wciągająca lektura, nie tylko na wakacje.

Po upadku powstania kościuszkowskiego i trzecim rozbiorze większość Polaków popadła w apatię i przygnębienie. Wszyscy prawie uważali wydarzenia roku 1795 za ostateczne, a sprawę polską za pogrzebaną. Starali się prowadzić normalne życie i nie narażać się okupantom. Niektórzy starali się ratować przynajmniej dziedzictwo kulturalne Polski - w myśl zasady: "zginęli Grecy, zginęli Rzymianie, lecz żyje Homer i Wergili". Była jednak niewielka początkowo garstka ludzi, którzy nie pogodzili się z upadkiem Polski. Ci udali się na emigrację do Francji, najpotężniejszego mocarstwa ówczesnej Europy, skłóconego z państwami zaborczymi. Liczyli, iż w razie zwycięstwa Francji powstaną warunki do odtworzenie Rzeczypospolitej w dawnych granicach.

Najnowsza książka świetnego dziennikarza, twórcy programu publicystycznego "Co z tą Polską?", mogłaby nosić tytuł "Leksykon elit politycznych IV RP", bo choć niejednokrotnie Tomasz Lis odwołuje się do zagadnień i haseł wcześniejszych, to jednak przede wszystkim próbuje ukazać, jak w ciągu ostatnich lat zmienił się język polskiej polityki. A zmienił się drastycznie. Niestety - na gorsze. "W naszej polityce kampania wyborcza toczy się zawsze. Nigdy nie ma więc miejsca na kompromis i umiar, a zawsze jest wielka przestrzeń dla demagogii i brutalności" - te słowa chyba najlepiej podsumowują przyczyny brutalizacji języka polskiej polityki. Zresztą, czym jest kampania wyborcza, mówił bez ogródek jeden z najbardziej brutalnych polityków - Andrzej Lepper; "W kampanii trzeba rzucać proste hasła, by dotrzeć do ludzi, pewne rzeczy wyostrzyć, podkręcić". "Ciemny lud to kupi" - miał powiedzieć z kolei "bulterier braci Kaczyńskich" - Jacek Kurski. Tak właśnie rodzą sięokreślenia "łże - elity", "złodziejska prywatyzacja", "Rywinland", "układ", hasła "dziadek w Wehrmachcie", "Balcerowicz musi odejść" czy "rżnąć głupa". Jak powstały, kiedy i w jakich okolicznościach użyto ich po raz pierwszy, a także - o czym świadczą owe określenia - te problemy porusza w swej książce Tomasz Lis. Ale obok haseł opisuje też praktyki i techniki stosowane w polskim sejmie. Zabiegi erystyczne, jak posługiwanie się określeniami "wola polityczna", "interes narodowy", czy też zabiegi polityczne - "dyskontynuacja" czy "wrzutka ustawowa". Publicysta wymienia, analizuje i opisuje problemy polskiej polityki. Wskazuje także sprawców, odpowiadających za powstanie poszczególnych patologii. Najmocniej za brutalizację języka obrywa się oczywiście Prawu i Sprawiedliwości. Ale równocześnie Lis wytyka SLD afery, jakie miały miejsce za rządów Leszka Millera, Platformie Obywatelskiej i Donaldowi Tuskowi wypomina fatalnie prowadzoną kampanię wyborczą i bezsilność oraz brak pomysłu na działalność w opozycji, Lepperowi warcholstwo, Wałęsie - fakt, iż otaczał się często nieodpowiednimi ludźmi. To zresztą nie wszystkie zarzuty, nie wszystkie partie i nie wszyscy politycy, o których wspomina Lis. Książka składa się z bardzo wielu króciutkich rozdziałów, których tytuły ułożone są w kolejności alfabetycznej - stąd narzucające się skojarzenia ze słownikiem czy leksykonem. Każdy z tytułów jest hasłem wyborczym, bon motem lub pojęciem powszechnie stosowanym przez polskich polityków. Jednak treść poszczególnych "artykułów hasłowych" nie jest już, bynajmniej, "słownikowa". Właściwie, każdy z nich mógłby zostać opublikowany jako odrębny felieton. Są bowiem błyskotliwe, lapidarne, napisane z ogromnym poczuciem humoru i zakończone błyskotliwymi pointami, ale równocześnie. kompletnie nieprzydatne z punktu widzenia naukowca - socjologa, językoznawcy czy politologa. Nie ma w nich bowiem terminologii naukowej, wnikliwości badawczej ani konkretu. Jest za to doskonały, przystępny język i znakomita znajomość najnowszej historii Polski. Zasadniczą wadą książki Lisa jest to, że choć poszczególne rozdziały mogą zachwycać, całość wydaje się mało wyrazista. Lis bowiem nazywa po imieniu problemy i patologie życia politycznego, bezlitośnie piętnuje sejmowe chamstwo (sic!) i warcholstwo (sic!), przedstawia dowody na to, jak ostatni rok rządów Pis podzielił Polaków i sprawił, że o polityce rozmawia się wyjątkowo plugawym językiem, ale równocześnie nie ukazuje ani przyczyn tego stanu rzeczy, ani też sposobów wyjścia z tak fatalnej sytuacji, nie przedstawia racjonalnych rozwiązań. Stawia diagnozę, nie aplikuje lekarstw. A po niedoszłym kandydacie na Prezydenta RP i człowieku, który drugi już rok pyta "Co z tą Polską?", ciesząc się ogromnym autorytetem i szacunkiem Polaków, moglibyśmy oczekiwać dużo więcej.

Książka, która pobudza szare komórki, sumienie i "mięśnie śmiechowe".

Chociaż świat staje na głowie, a życie zmienia się z dnia na dzień, Nosowska zawsze znajdzie słowo, które doda otuchy. Gdy błądzimy przytłoczeni wątpliwościami, rozpala światełko nadziei. A gdy wydaje nam się, że pozjadaliśmy wszystkie rozumy, zasieje ziarno niepewności. Kilkoma lekcjami, jakie dostała od życia, teraz dzieli się z nami i wytrwale tropi absurdy, którymi karmią nas "autorytety".

Życie, i w czasach dziwnej pandemii, i w czasach zwyczajnej codzienności, jest łatwiejsze, gdy ma się świadomość, że tacy ludzie jak Nosowska roztrząsają te same dylematy. A gdy ktoś robi nas w bambuko, sięgamy po to samo koło ratunkowe - dystans i jeszcze raz dystans!

Autor przekazał w interesujący sposób wydarzenia przesycone datami, a najważniejsze wątki Powstania opisał w formie relacji "z godziny na godzinę". Nie zaniedbał przy tym dorobku swoich poprzedników, często powołując i rozpatrując nierzadko skrajnie rozbieżne opinie badaczy Powstania Listopadowego.

Autor przekazał w interesujący sposób wydarzenia przesycone datami, a najważniejsze wątki Powstania opisał w formie relacji "z godziny na godzinę". Nie zaniedbał przy tym dorobku swoich poprzedników, często powołując i rozpatrując nierzadko skrajnie rozbieżne opinie badaczy Powstania Listopadowego.

Jak wyglądała organizacja ostatniego polskiego powstania narodowego w XIX wieku Jaki stosunek do powstania styczniowego miały carat i Europa Skąd partyzanci brali uzbrojenie i żywność Wybitny polski historyk, Stefan Kieniewicz, wyczerpująco odpowiada na postawione pytania w jedynym syntetycznym dziele na temat powstania styczniowego. Dzięki imponującej kwerendzie archiwalnej przedstawia na szerokim tle historycznym obraz ostatniego polskiego zrywu niepodległościowego w XIX wieku. Plastycznie pokazuje panoramę stosunków społecznych w okresie przygotowań i w czasie walk zbrojnych 18631864 roku. W książce znajdujemy barwne opisy licznych bitew i potyczek oddziałów partyzanckich oraz omówienie problemów taktyki i strategii walki, prowadzonej w różnych etapach powstania. Poznajemy charakterystykę walk na terenie Królestwa Polskiego, na Litwie, Białorusi i Ukrainie oraz związek oddziałów partyzanckich z popierającym je narodem.