Książka zawierająca zbiór felietonów Mariana Podkowińskiego poświęconych różnym ludziom z otoczenia wodza III Rzeszy. Autor podchodzi do tematu odbiegając często od utartych schematów, przytacza wypowiedzi, fragmenty pamiętników i wspomnień rzucając nowe światło na wiele spraw lub weryfikując nieścisłości.

Operacja "Market Garden" i bitwa pod Arnhem z zupełnie nowej perspektywy!17 września 1944 roku porucznik Joseph Enthammer, oficer artylerii Wehrmachtu, spoglądając w kierunku Oosterbeeku, ujrzał coś, co wydało mu się białymi płatkami śniegu wiszącymi w powietrzu."Nie może być", zdumiał się. "We wrześniu nie pada śnieg!".Rzekome płatki śniegu były w istocie brytyjskimi spadochroniarzami. Enthammer zaś oglądał początek operacji "Market Garden" ‒ ogromnej ofensywy alianckich sił powietrznodesantowych. Miała ona otworzyć drogę, wiodącą holenderskimi mostami do serca III Rzeszy.

"Staram się w tej książce stawiać pytania i zwalczać obiegowe mity. Że każdy Niemiec to drań, bestia, wróg Polaków, że Żyd, Izraelczyk - to albo tchórz, albo imperialista i żołdak. Że Arab to obowiązkowo taki leniwiec, co unika pracy i walki. Są to mity, nieprawdy i półprawdy".

Córka angielskiego lorda Mitford zakochana bez pamięci w Hitlerze, Goebbels w ramionach czeskiej aktorki, Podwójne zycie Himmlera i jego nieślubne dzieci z "Zajączkiem", Pola Negri i najsłodsze spojrzenie Hitlera, Prostytutka żona dowódcy Wehrmachtu von Blomberga, Cztery kobiety próbowały popełnić samobójstwo z powodu nieodwzajemnionej miłości do Hitlera, Czy Hitler kazał zabić swą siostrzenicę Geli, czy też to ona "uciekła" od zboczonego wujka, Mitzi, czyli swastyka na poduszce, Służba dla zbrodni i niemalże idylliczna prywatność.

Najpełniejsza, najobszerniejsza, najlepiej udokumentowana biografia nazistowskiego wirtuoza propagandy, pióra znakomitego brytyjskiego historyka Davida Irvinga. Autor na blisko 800 stronach opowiada niełatwą drogę życiową i pełną zawirowań karierę zawodową błyskotliwego publicysty, ambitnego polityka, zdolnego trybuna ludowego a także fanatycznego antysemity Josepha Goebbelsa.

Magdeburg, rok 1179. Dietrich von Landsberg, brat margrafa rządzącego księstwem Miśnieńskim, wyzywa Ryszarda Lwie Serce na pojedynek na śmierć i życie. Nie podoba się to cesarzowi Fryderykowi Barbarossie, który oskarża angielskiego monarchę o zdradę i wytacza mu proces, co w rezultacie doprowadza do kolejnej wojny. A to oznacza, że Christian ponownie musi dołączyć do wojsk cesarskich.

Podczas, gdy Christian dowodzi oblężeniem potężnej twierdzy, bronionej przez zwolenników Ryszarda, Marta musi samotnie opierać się intrygom księcia Albrechta najstarszego syna ich odwiecznego wroga, który za wszelką cenę chce przejąć ich zamek oraz bogate kopalnie srebra. Zdesperowany, chciwy bogactw książę nie cofnie się przed niczym. Ani przed najpodlejszą intrygą, ani przed najbardziej okrutną zbrodnią. Czy Marcie uda się ujść z życiem, utrzymać kasztel, ochronić dzieci i mieszkańców wioski?

Historia opozycji antyhitlerowskiej nie należy do popularnych tematów i nie jest łatwo ją znaleźć w opisach Drugiej Wojny Światowej. Niedawno pojawiły się stosowne opracowania, ale w przypadku zwykłych charakterystyk działań bojowych problem ten zbywa się ogólnikami. A tym właśnie zajmuje się książka Lwa Bezymienskiego. Autor za cel obrał sobie przedstawienie środowiska osób, które stały przeciwko wodzowi Trzeciej Rzeszy i to z różnych przyczyn. Warto tutaj zauważyć, że sprawa dotyczy opozycji wewnętrznej, czyli samych Niemców, co zadaje kłam twierdzeniu jakoby podczas Wojny absolutnie wszyscy popierali Hitlera. Od samego początku, momentu kiedy faszyści otrzymali misję tworzenia nowego rządu w 1933 roku, pojawiały się głosy sprzeciwu, które z czasem urosły do wielkości prawdziwej konspiracji, a jej apogeum osiągnięto przy zamachu pułkownika Stauffenberga w 1944.Bezymienski wskazuje konkretnych ludzi zaangażowanych w kolejne etapy spisku i proces rozprzestrzeniania się go na całe Niemcy, a potem tereny podbite przez Rzeszę. Jednak od samego początku widać nastawienie autora, który pokazuje nam całe to "państwo podziemne" jako kadłubka, coś słabego, źle zorganizowanego i niemającego szans na skuteczne uderzenie. Można się z tą opinią nie zgadzać, ale jaskrawym przykładem owego braku organizacji jest to, co miało miejsce zaraz po zamachu w Wilczym Szańcu. Przede wszystkim zawiodła łączność, gdyż do końca nie wiedziano czy atak się udał i polegano tylko na opinii samego głównego zamachowca. Po drugie, nie istniało wiele planów tego, co należy zrobić zaraz po śmierci Hitlera. Dodatkowo, jak przyszło do działania, nie wszyscy spiskowcy znali szczegóły poszczególnych operacji, co spowodowało ogromne zamieszanie (a przecież każda godzina decydowała o powodzeniu) i ostatecznie problem ten nie został w pełni rozwiązany. Co więcej, brakowało wcześniej opracowanych instrukcji co do przejęcia władzy przez autorów zamachu przez co często skupiano się na eliminacji drugorzędnych celów zamiast skupić się np. na błyskawicznym odcięciu kwatery w Gierłoży od placówek SS.

IV rozbiór Polski - sformułowanie używane przez historiografię polską oraz przez publicystykę polską i rosyjską dla podziału terytorium państwa polskiego po jego upadku w 1939 roku w wyniku współdziałania dyplomatycznego i militarnego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i III Rzeszy przed i po wybuchu II wojny światowej.Terminu "IV rozbiór Polski" używali jeszcze przed wybuchem II wojny światowej dyplomaci radzieccy i niemieccy: "Nie widzę dla nas innego wyjścia, jak czwarty rozbiór Polski." - Władimir Potiomkin - zastępca ludowego komisarza spraw zagranicznych ZSRR, 4 października 1938 "Polacy czują się pewni siebie, bo liczą na poparcie Francji i Anglii i na pomoc materiałową Rosji, ale mylą się. Tak jak Hitler nie uważał za możliwe załatwić sprawy Austrii i Czechosłowacji bez zgody Włoch, tak nie myśli on dziś o tym, by załatwić spór polsko-niemiecki bez Rosji. Były już trzy rozbiory Polski; zobaczycie czwarty!" - Karl-Heinrich Bodenschatz - generał Luftwaffe i bliski współpracownik Hermanna Göringa, 6 maja 193923 maja 1939 Adolf Hitler na zebraniu wysokich rangą wojskowych powiedział, że zadaniem Niemiec będzie wyizolowanie Polski. 22 sierpnia 1939 roku przed najwyższym dowództwem Wehrmachtu wyraźnie wytyczył cel-zniszczenie Polski: mowa jest nie o zdobyciu określonego terytorium czy nowej granicy, ale o zniszczeniu wroga. Józef Stalin chciał odzyskać utracone w trakcie rewolucji październikowej i wojny domowej terytoria byłego Imperium Rosyjskiego.Bezpośrednio przed wybuchem II wojny światowej 23 sierpnia 1939 został podpisany paktu Ribbentrop-Mołotow, który był podstawą współdziałania III Rzeszy i ZSRR po wybuchu wojny.1 września 1939 roku rozpoczęła się agresja III Rzeszy na Polskę, a 17 września - agresja ZSRR na Polskę. Agresorzy część okupowanego przez siebie terytorium II Rzeczypospolitej przekazali, wbrew prawu międzynarodowemu, innym państwom: Niemcy przekazały 21 listopada 1939 część terytorium Polski okupowanego przez Wehrmacht (Spisz i Orawa) Słowacji, zaś ZSRR część terytorium Polski okupowanego przez Armię Czerwoną (Wilno z okręgiem) przekazał 10 października 1939 Litwie. Akty prawne rozporządzające terytorium II Rzeczypospolitej jako sprzeczne z ratyfikowaną przez Niemcy i Rosję Konwencją haską IV (1907) były nieważne w świetle prawa międzynarodowego i nie były uznawane zarówno przez Rząd RP na uchodźstwie jak i państwa sojusznicze wobec Polski, a także państwa trzecie (neutralne) przez cały czas trwania II wojny światowej.Wobec wydarzeń po 17 września 1939 - podział państwa polskiego przez Rzeszę Niemiecką i ZSRR - sprzymierzone z Polską Wielka Brytania i Francja (które na napaść hitlerowską zareagowały 3 września formalnym wypowiedzeniem wojny Niemcom bez podjęcia działań wojennych, tzw. "dziwna wojna") ograniczyły się do słownego potępienia działań ZSRR odmawiając uznania jakoby państwo polskie i jego rząd faktycznie przestały istnieć, jak uzasadniał napaść Mołotow.