Dlaczego kontrwywiad II RP uznał swojego najlepszego agenta za zdrajcę?
Kogo naprawdę kochała Krystyna Skarbek?
Czy pułkownik Kukliński brał pieniądze od CIA za swoją działalność?
Kto korzystał ze szpiegowskich zdobyczy Mariana Zacharskiego?
Jak wyglądała nauka w Szkole Szpiegów w Starych Kiejkutach?

Napoleon Bonaparte twierdził, że dla żołnierzy ma ordery, dla szpiegów natomiast tylko złoto. Czasy się jednak zmieniły, a wraz z nimi postrzeganie tego zawodu, który raczej można by było nazwać sposobem na życie.

Sławomir Koper i Arek Biedrzycki, reżyser Polskich szpiegów, przedstawiają książkę napisaną na podstawie scenariuszy Sławomira Kopra dla tego serialu. To literacka wersja telewizyjnej superprodukcji, znacznie rozszerzona w stosunku do ekranowego pierwowzoru. Z tego też powodu dowiemy się znacznie więcej o polskich agentach działających po obu stronach barykady. O tragicznych losach rotmistrza Sosnowskiego, triumfach i dramacie Krystyny Skarbek, dylematach Romana Czerniawskiego, czy też życiu prywatnym pułkownika Kuklińskiego. A także o największej mistyfikacji służb PRL (sprawa Andrzeja Czechowicza) i o systemie "wtórników", czyli podstawianiu agentów posługujących się cudzą tożsamością (Jerzy Kaczmarek).

SZCZEGÓŁY Napoleon Bonaparte powiedział kiedyś, że jeden szpieg we właściwym miejscu jest cenniejszy niż 20 tysięcy żołnierzy na polu bitwy. Natomiast po szarży pod Somosierrą stwierdził, że dla jego Polaków nie ma rzeczy niemożliwych. Minęło dwieście lat, a historia dowiodła, że polscy szpiedzy to światowa elita tajnych służb. Zachwycali skutecznością i niestandardowymi działaniami. Geniusze kamuflażu, niepozorni samotnicy. Zdrajcy i patrioci. Nielegałowie, wtórniki i krety. Bohaterowie i zwyczajni z pozoru ludzie, których życiorysy zaskakują do dziś. Książka ta przedstawia sylwetki polskich agentów, których szpiegowskie gry miały wpływ na losy świata.
Niniejsza książka jest luźną kontynuacją Polskich szpiegów, którzy ukazali się nakładem wydawnictwa Bellona rok temu.
Przedstawione są w niej bardzo różne aspekty "szpiegowskiej roboty" i mocno zróżnicowane postacie bohaterów. Pokazani zostali zarówno szpiedzy z okresu II Rzeczpospolitej czy II wojny światowej, jak i też agenci działający w epoce PRL. Ludzie, którzy dla rodzinnego kraju oddali wszystko łącznie z życiem, jak też powszechnie uznawani za zdrajców. Nie zabrakło tzw. nielegałów, czyli oficerów działających pod przykryciem i wykorzystujących cudze tożsamości, ale także agentów służących pod własnym nazwiskiem. Oficerów do końca wiernych przysiędze złożonej władzom II Rzeczpospolitej, jak i agentów z czasów Polski Ludowej. A także ludzi, którzy z różnych względów działali na rzecz obcych wywiadów, za co czasami płacili najwyższą cenę.

Opis pochodzi od wydawcy

OSIECKA W KALEJDOSKOPIE ŻYCIA.Lubiła opuszczać salony i znikać na peryferiach rzeczywistości, miała talent do wyławiania ludzi na tak zwanych życiowych zakrętach. Kochała i porzucała, choć często i ją porzucano. Pełna nieodwzajemnionej miłości rozdawała czułość w zwrotkach i refrenach. Jej piosenki są śpiewaną kroniką naszej współczesnej historii. Tworzyła z lekkością niezapomniane teksty, które trafiały do szerokiej publiczności. W samo serce!Ula Ryciak w błyskotliwej biografii brawurowo i skutecznie wydobywa różne prawdziwe i te na niby wersje Agnieszki Osieckiej. Potrafi dotrzeć do sedna i wyświetlić czytelnikom hologramową postać, która prowadziła życie na własną rękę. Osiecka nie pasowała do roli żony i matki, była za to wieczną dziewczyną z końskim ogonem. Pomimo to potrafiła wzbić się na wyżyny altruizmu i odwagi. Choćby wtedy, gdy wstawiła się u władz za internowanym Januszem Andermanem. I wtedy, gdy dla uwięzionego Adama Michnika pisała dziennik.Lubiła: gadać do utraty tchu, pić we dwoje, samotne podróże, śmiech przez łzy i zabawy kotów;Nie lubiła: fanatyków, iść wcześnie spać, żeby rano wstać;żoną być, uśmiechniętą na każde zawołanie;Nudziło ją: kolekcjonowanie złotych myśli i wszelkie inne.

Siedemnaście lat po napisaniu Among the Believers (1981) V.S. Naipaul, powieściopisarz, eseista, laureat nagrody Nobla, wraca do Indonezji, Iranu, Pakistanu i Malezji - krajów, w których potomkowie muzułmańskich konwertytów stworzyli jedyną w swoim rodzaju kulturę, łączącą wiarę w Proroka z elementami rdzennych tradycji i wierzeń. W trakcie pięciomiesięcznej podróży Naipaul obserwuje zwłaszcza wpływ islamskiego fundamentalizmu na życie społeczne i polityczne, ale przygląda się także temu, jak religijność kształtuje ludzkie losy. Zachowując reporterską bezstronność, opisuje spotkania z ocalałym bojownikiem brygad śmierci z wojny irańsko-irackiej, młodym intelektualistą szkolonym na marksistowskiego partyzanta czy starym małżeństwem, wspominającym lata utraconej rodowej potęgi. Ta mozaika ludzkich losów staje się punktem wyjścia do niezwykłej analizy kultury.

Oto nieśmiertelny symbol Wielkiej Brytanii - Elizabeth Alexandra Mary Windsor! Tytan pracy, człowiek-instytucja, eksportowa "maskotka" Wielkiej Brytanii. Akuratna, stateczna i dystyngowana, ukochana wnuczka króla Jerzego V i córka króla Jerzego VI, wyszła za biednego, ale przystojnego kuzyna, księcia Edynburga Filipa. Od 1953 roku " z Bożej łaski Królowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej" oraz 15 innych państw. Choć nie ma realnego wpływu na rządy, pełni nieocenioną rolę w polityce. Mimo że utrzymanie tronu kosztuje poddanych 40 mln funtów rocznie, cieszy się ich szacunkiem i sympatią. Jest najstarszym w historii brytyjskim monarchą. Nie zamierza abdykować, kocha swoje obowiązki i bycie królową.Elżbieta II stroni od wywiadów, pilnie strzeże swojej prywatności. Tylko tak rzetelny dziennikarz i wytrawny komentator polityczny jak Andrew Marr mógł napisać taką książkę.

Dwudziestoletnia Francuzka zakochana bez pamięci.Był przystojny i bogaty. I wysłał ją na śmierć.Sąd zarządza, aby oskarżoną Béatrice Saubin przewieziono z sali rozpraw do więzienia,a stamtąd na miejsce egzekucji, gdzie zostanie na niej wykonany wyrok śmierci przez powieszenie.Przenika mnie lodowate zimno. Bicz grozy w pełni uświadomionej. Nic już nie istnieje.Wszystko zapomniałam.Dopiero gdy mnie zamkną na oddziale dla skazańców,pamięć powoli wskrzesi tę dwudziestoletnią dziewczynę,która ma być stracona.Co się stało? Kiedy? Gdzie?Całe życie próbowała żyć. Nie chciała się poddać. Już od nieszczęśliwego dzieciństwa.Ojciec - wojskowy - uznał ją, ale odrzucił. Matka - prostytutka - oddała ją babce.W robotniczym miasteczku w Ardenach Béatrice spała z babką w jednym łóżku w jej jedynym pokoju i żyła marzeniami. O egzotycznych podróżach. Ucieka na Daleki Wschód.27 stycznia 1980 roku Béatrice na lotnisku Kuala Lumpur szykuje się do odprawy na samolot do Zurychu.Celnicy rozpruwają zieloną walizkę. Ma podwójne dno. A w nim 534 gramy heroiny.Béatrice zapewnia, że walizkę dostała od ukochanego. - Jest Chińczykiem.Mają wziąć ślub. - Mężczyzny nigdy nie odnaleziono.16 czerwca 1989 roku, odczytany zostaje wyrok: śmierć przez powieszenie.Dwudziestodwuletnia, Béatrice Saubin jest wówczas jedyną Francuzką na świecie skazaną na karę śmierci. Cała Francja wstrzymuje oddech.Trzeba uratować Béatrice Saubin - publikuje petycję Le Journal du Dimanche.Podpiszą ją czołowi intelektualiści i ludzie sztuki. Wśród nich: Louis Aron,Raymond Aron, Gérard Dépardieu, Johnny Hallyday, Yves Montand, Jean de ’Ormesson, Enrico Macias.Dwudziestoletnia Francuzka zakochana bez pamięci.Był przystojny i bogaty. I wysłał ją na śmierć.Sąd zarządza, aby oskarżoną Béatrice Saubin przewieziono z sali rozpraw do więzienia,a stamtąd na miejsce egzekucji, gdzie zostanie na niej wykonany wyrok śmierci przez powieszenie.Przenika mnie lodowate zimno. Bicz grozy w pełni uświadomionej. Nic już nie istnieje.Wszystko zapomniałam.Dopiero gdy mnie zamkną na oddziale dla skazańców,pamięć powoli wskrzesi tę dwudziestoletnią dziewczynę,która ma być stracona.Co się stało? Kiedy? Gdzie?Całe życie próbowała żyć. Nie chciała się poddać. Już od nieszczęśliwego dzieciństwa.Ojciec - wojskowy - uznał ją, ale odrzucił. Matka - prostytutka - oddała ją babce.W robotniczym miasteczku w Ardenach Béatrice spała z babką w jednym łóżku w jej jedynym pokoju i żyła marzeniami. O egzotycznych podróżach. Ucieka na Daleki Wschód.27 stycznia 1980 roku Béatrice na lotnisku Kuala Lumpur szykuje się do odprawy na samolot do Zurychu.Celnicy rozpruwają zieloną walizkę. Ma podwójne dno. A w nim 534 gramy heroiny.Béatrice zapewnia, że walizkę dostała od ukochanego. - Jest Chińczykiem.Mają wziąć ślub. - Mężczyzny nigdy nie odnaleziono.16 czerwca 1989 roku, odczytany zostaje wyrok: śmierć przez powieszenie.Dwudziestodwuletnia, Béatrice Saubin jest wówczas jedyną Francuzką na świecie skazaną na karę śmierci. Cała Francja wstrzymuje oddech.Trzeba uratować Béatrice Saubin - publikuje petycję Le Journal du Dimanche.Podpiszą ją czołowi intelektualiści i ludzie sztuki. Wśród nich: Louis Aron,Raymond Aron, Gérard Dépardieu, Johnny Hallyday, Yves Montand, Jean de ’Ormesson, Enrico Macias.Autobiografia Francuzki aresztowanej za przemyt narkotyków i skazanej na śmierć. W malezyjskim więzieniu spędziła dziesięć lat. Karę śmierci zamieniono na dożywocie na skutek protestów światowych elit intelektualnych i kulturalnych.Dwudziestoletnia Francuzka zakochana bez pamięci. Był przystojny i bogaty. I wysłał ją na śmierć. Sąd zarządza, aby oskarżoną Béatrice Saubin przewieziono z sali rozpraw do więzienia, a stamtąd na miejsce egzekucji, gdzie zostanie na niej wykonany wyrok śmierci przez powieszenie.Przenika mnie lodowate zimno. Bicz grozy w pełni uświadomionej. Nic już nie istnieje. Wszystko zapomniałam. Dopiero gdy mnie zamkną na oddziale dla skazańców, pamięć powoli wskrzesi tę dwudziestoletnią dziewczynę, która ma być stracona. Co się stało? Kiedy? Gdzie?Całe życie próbowała żyć. Nie chciała się poddać. Już od nieszczęśliwego dzieciństwa. Ojciec - wojskowy - uznał ją, ale odrzucił. Matka - prostytutka - oddała ją babce. W robotniczym miasteczku w Ardenach Béatrice spała z babką w jednym łóżku w jej jedynym pokoju i żyła marzeniami. O egzotycznych podróżach. Ucieka na Daleki Wschód.27 stycznia 1980 roku Béatrice na lotnisku Kuala Lumpur szykuje się do odprawy na samolot do Zurychu. Celnicy rozpruwają zieloną walizkę. Ma podwójne dno. A w nim 534 gramy heroiny. Béatrice zapewnia, że walizkę dostała od ukochanego. - Jest Chińczykiem. Mają wziąć ślub. - Mężczyzny nigdy nie odnaleziono.16 czerwca 1989 roku, odczytany zostaje wyrok: śmierć przez powieszenie.Dwudziestodwuletnia, Béatrice Saubin jest wówczas jedyną Francuzką na świecie skazaną na karę śmierci. Cała Francja wstrzymuje oddech. Trzeba uratować Béatrice Saubin - publikuje petycję Le Journal du Dimanche. Podpiszą ją czołowi intelektualiści i ludzie sztuki. Wśród nich: Louis Aron, Raymond Aron, Gérard Dépardieu, Johnny Hallyday, Yves Montand, Jean de ’Ormesson, Enrico Macias.

"Mój ojciec zabił tyle ludzi, łącznie z moim wujkami i ciociami. Nigdy mu tego nie wybaczę. Zniszczył mi życie. Gdziekolwiek się znajdę, zawsze będę jego więźniem politycznym".Swietłana (1926‒2011), córka Stalina, życie miała równie burzliwe jak tragiczne. Egzaltowana, zmienna, często wielkoduszna, niekiedy dzielna, zawsze jednak nękana przeszłością, przez całe życie nosiła piętno córki człowieka odpowiedzialnego za śmierć milionów ludzi. Jej dzieje, od pierwszych kroków na Kremlu poprzez lata drugiej wojny światowej aż po ucieczkę na Zachód i smutną starość w Stanach Zjednoczonych, to zarazem przedstawienie historii komunistycznej Rosji. Wrażliwe pióro Beaty de Robien kreśli losy kobiety złamanej, której życie było wieczną tułaczką, ona jednak z energią podsycaną rozpaczą i pełną optymizmu naiwnością próbowała do ostatniego tchu stanąć na nogi.Pasjonująca biografia oparta na świadectwach licznych uczestników wydarzeń i niepublikowanej korespondencji, na polskich i rosyjskich archiwach, a także na dokumentach odtajnionych ostatnio przez FBI i CIA.

W najnowszej książce Guntera Grassa Przy obieraniu cebuli autentyczność zdecydowanie góruje nad fikcją, pamięć nad wyobraźnią.

Biografia polskiego pisarza, prozaika i nowelisty, jednego z głównych przedstawicieli realizmu z elementami naturalizmu w prozie Młodej Polski.