Kilka lat temu ojciec przyniósł do domu pudło ze starymi listami, które czas i wilgoć skleiły w plik niemal nieczytelnych papierów. Powiedział nam, że znalazł je na strychu starego rodzinnego palazzo nad Canale Grande (.). Wyłoniła się z nich przejmująca opowieść o miłości naszego przodka Andrei Memma, szlachetnej latorośli jednego z najstarszych weneckich rodów, i Giustiniany Wynne, inteligentnej i pięknej córki weneckiej damy i Anglika, pochodzącej z nieprawego łoża. Listy te ujawniły głęboką romantyczną namiętność, tak różną od powierzchownych miłostek, które często uważa się za typowe dla XVIII wieku. Był to także najwidoczniej związek ukrywany.Tak zaczyna się opowieść o kochankach z Wenecji. Plik listów miłosnych z XVIII wieku pobudził autora do poszukiwań, które doprowadziły do odkrycia niezwykłych dziejów dwojga nieszczęśliwych kochanków. Miłość dziedzica wielowiekowej tradycji dumnej Republiki i ślicznej, utalentowanej córki angielskiego emigranta była z góry skazana na klęskę, choć młodzi desperacko walczyli o prawo do szczęścia. Wreszcie musieli się rozstać - na całe lata. Ale tej właśnie rozłące zawdzięczamy niezwykłą "dokumentację" ich losów i świadectwo uczuć silniejszych niż czas.Kochankowie z Wenecji to nie tylko dzieje rozpaczliwej miłości, które czyta się jak porywającą powieść. To także barwny obraz epoki, życia codziennego w nękanej wojną siedmioletnią Europie, Od Wenecji dobiegającej kresu swych złotych dni, po Paryż, Brukselę i Londyn, i portrety słynnych postaci, jak Casanova, które pojawia się na kartach książki. To również odpowiedź na pytanie: czy wielka miłość stanowi sama w sobie przepustkę do historii? I czy kochankowie z Wenecji dołączą do wielkich mitów naszych dziejów, opowieści o Tristanie i Izoldzie, o Abelardzie i Heloizie, o Romeo i Julii?
